Na de hele toevallige maar wel hele leuke ontmoeting gaan we verder naar Blowing Rock. Hans heeft helemaal gelijk. We vermaken ons uitstekend. Mams was vooral erg blij om kennis te maken en eindelijk weer eens Nederlands te babbelen. Want ja ze herhaalt vaak genoeg dat Engels niet haar beste taal is. Maar na 2 weken is het stuken beter. Bovendien kon Hans fijn de cruisecontrol uitleggen ( bij National zeiden ze dat er niet eentje op zat). Daar kunnen we de rest van de tijd dus mooi gebruik van maken. Onderhand stoppen we bij Chimney Rock. De naam zegt het al. Het lijkt op een schoorsteen. We zijn nog niet eens bij de lift( ik moest even naar het toilet) en ze is alweer druk aan het babbelen. Er werden vanuit de andere dames vele blessings geuit. Daar zijn ze goed in hier. Doe de omhelzing maar niet maar die kreeg ze er gratis bij hahaha. Na vrolijk de knieën weer te hebben gebruikt..... Na 26 verdiepingen lift moest het laatste stukje met de trap! Leuke foto's gemaakt. Op de achtergrond zie je een meer. Ik weet het lijkt een rivier maar het is Lake Lure. Daar waar een scène uit Dirty dancing is opgenomen. Fijn fotomomentje!! Mams weer naar het visitorscenter en ik ben voorlopig onder de pannen met 2 trails die ik heb uitgezocht. Wat een suffie ben ik af en toe. Heb helemaal niet van tevoren het boekje gelezen hoe zwaar of ver dat het is. In totaal ben ik 3,5 uur weggeweest. De eerste was een trail van 1,2 mijl ( keer 1,6 dus ). Niet erg ver dus ware het niet dat het 18% omhoog gaat en in totaal 992 traptreden onderweg waren. Met alleen de camera en een pakje caprisun kom ik total los boven. Eerst maar even uitrusten en drinken en een beetje afkoelen. Naast mij beginnen ze over heel veel spierpijn. Dat zal wel lukken. Maar 1 ding: als je omhoog gaat moet je ook weer naar beneden. Gelukkig!! Dat tweede pad kan zo erg niet zijn! Toch? 3 Miles omhoog...... Maar 15% stijging dat is best veel minder. toch? Ojee ik begin zo langzamerhand het gevoel te krijgen dat ik aan een survival of the fittest bezig ben. Gewapend met camera maar deze keer ook met een flesje Fijiwater begin ik aan deze trail. Nu kun je iets winnen en jullie weten daar houd ik van. De prijs is.......... Uitzicht op een mooie waterval. Ok daar doe ik het voor. Ondertussen zijn er altijd mensen die je voorbij rennen. (gewoon een betere conditie of minder tijd waarschijnlijk )maar ook ik bereik het eindpunt. De beloning mag er zijn. Delen van de film de laatste der Mohikanen zijn hier opgenomen waaronder deze waterval. Natuurlijk zijn er wat foto momenten. De meeste mensen zijn met z'n tweeën en die willen toch samen bij die waterval poseren. Ook ikzelf moet er aan geloven als er spontaan iemand dat aanbiedt. De terugtocht is fijn. 1. Je ziet allerlei mensen omhoog zwoegen en niet zo'n beetje ook. 2. Jij hebt nu die lol want vanaf nu wordt het makkelijker. 3. De beloning heb je al gekregen. Ook ik moedig mensen aan dat ze er bijna zijn. Weer bij het beginpunt aangekomen heeft mams zich totaal niet verveeld. Na 3 uren kletsen en koffiedrinken probeerde ze te lezen maar ook na 3 uur kletsen ben je moe. Zie resultaat op de foto. Aangekomen in Blowing Rock is het inmiddels tegen half 8 en hebben we best zin in wat eten. Woodland BBq is om de hoek en kunnen we kruipend heen, zegt de receptioniste. Het zou een goed eettentje zijn want ze kwam er iedere dag voor lunch. We laden alles snel uit en haasten ons naar het eettentje. 1 woord: Hilaaaaarisch. Het lijkt een beetje op een kantine en het is er smoordruk. Van een leuk eettentje kun je niet spreken, het is eerder een vreetschuur. Te grappig. Na de menukaart( lees: bestellijst) begrijp ik waarom de receptioniste er uit ziet zoals ze eruit ziet. Enorm! Maar goed we zijn moe en gaan niet meer weg dus dat wordt een calorieënbombe vandaag hahaha. Ze foto's zeggen alles. Het was er wel gezellig hoor. Nu lekker de kamer opzoeken en ons op maken voor opnieuw een prachtige dag.